Co stanowi dobrze funkcjonującą rodzinę, co stanowi źle funkcjonującą rodzinę i w jaki sposób jednostki rodzinne, w których z członkiem chorym na schizofrenię różnią się od innych rodziny nieodpowiednie? W tych debatach opinie i spekulacje płynęły swobodnie. Psychoterapeuci w Warszawie-Bemowo również dostrzegli i zaczęli wyraźnie zaznaczać potrzebę opracowania pewnych koncepcji funkcjonowania rodziny w odniesieniu do zdezorganizowanych jednostek rodzinnych, które są leczone i badane w warunkach domowych. Kluczowe jest zatem okazanie wzajemnego wsparcia, dzięki uzgodnieniu wspólnych wizyt z terapeutą.
Różne systemy rodzinne
Brak stabilności i równowagi w rodzinie jest często wynikiem braku jasności w postrzeganiu i przydzielaniu przez członków rodziny instrumentalnego i ekspresyjnego przywództwa mężowi-ojcu, żonie-matce i rodzeństwu. Ta nierównowaga przejawia się szczególnie wtedy, gdy zasady są zmieniane lub modyfikowane przez siły wewnętrzne lub zewnętrzne w stosunku do środowiska rodzinnego.
System rodzinny ma także swoje granice zewnętrzne i wewnętrzne. Poprzez granice zewnętrzne członkowie rodziny, indywidualnie lub zbiorowo, artykułują się z innymi systemami odniesienia w większym systemie społecznym, którego rodzina jest częścią. Te artykulacje dokonują się głównie poprzez funkcjonowanie systemów pokrewieństwa i dążenie rodziny do pracy, rekreacji i doświadczeń religijnych. Wejście zespołu terapeutycznego do domu stanowi w pewnym sensie wyjątkową interwencję w system społeczny rodziny z zewnątrz.
Psychoterapia w Warszawie-Bemowo – sposoby zaangażowania najbliższych
Sposób, w jaki rodzina mobilizuje się, by poradzić sobie z tym szczególnym rodzajem interwencji, jest bardzo interesujący i może w pewien sposób zapowiadać sukces wysiłków terapeutycznych, ponieważ zasadnicze zmiany w zachowaniu rodziny będą zależeć od tego, w jakim stopniu terapeuci będą w stanie dotrzeć poza zewnętrzne granice rodziny do jej wewnętrznej sieci uczuć, emocji i fantazji. Podstawowym celem terapeutycznym jest wtedy przesunięcie rodziny jako jednostki w kierunku pełniejszego i bardziej znaczącego uczestnictwa w większym społeczeństwie.
To ostatnie będzie zależało od zmiany charakteru psychopatologii występującej w rodzinie. Główną cechą takiego postępowania jest „robienie z kozła ofiarnego” głównego pacjenta w roli chorego przez wszystkich członków rodziny, aby mogli oni dokonać marginalnej korekty. Innymi słowy, w wyniku wzajemnego postrzegania chorego członka rodziny dochodzi do pewnego stopnia adaptacji, zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej w stosunku do systemu rodzinnego.
Główny cel psychoterapeuty w Warszawie-Bemowo
W tym samym czasie osiągamy nasz większy cel, jakim jest ocena patologii rodziny i potencjału zdrowego przystosowania. Rodzina postrzegana w ten sposób jest dynamicznym organizmem i jest oceniana pod kątem jej zdolności do zmiany i dostosowania się do wewnętrznych i zewnętrznych nacisków. Zdolność ta umożliwia rodzinie jako jednostce lub podjednostce pełniejsze i bardziej znaczące uczestnictwo w życiu społecznym.
